In de nasleep van de monumentale beslissing van het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten in de zaak Dobbs v. Jackson Women’s Health Organization, laaide de discussie over het zogenaamde ‘recht op abortus’ weer op. Maar waarom willen progressieven zó graag abortussen?
Ik wil meteen duidelijk zijn: abortus is kindermoord. Abortus is immoreel, maar er zijn een paar situaties waarin uitzonderingen kunnen zijn. Die uitzonderingen zijn bijvoorbeeld bij een levensbedreigende situatie voor de moeder, zwangerschap als gevolg van verkrachting en zwangerschap als gevolg van incest. Abortus moet niet worden gebruikt als een alternatief op anticonceptie zoals condooms en ‘de pil’. Ook de uitzonderingen zijn eindig, er moet een bepaalde week zijn vanaf wanneer de uitzonderingen niet meer gelden en abortus volledig illegaal is.
Wat was Roe v. Wade?
Sinds deze discussie weer aanwakkerde door het nietig verklaren van Roe v. Wade is het goed om eerst uit te leggen wat Roe v. Wade was, en waarom de beslissing vorige week niet een “recht op abortus” afschafte.
In 1973 kreeg het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten een zaak voor hun van Norma McCorvey, onder het juridische pseudoniem “Jane Roe”, wie de District Attorney, Henry Wade, aanklaagde omdat ze geen abortus kon krijgen door de wetten die Texas in die tijd had. McCorvey’s advocaten gingen na een paar andere rechtbanken met de zaak naar het Hooggerechtshof om hen ervan te overtuigen dat de anti-abortuswetgeving van Texas ongrondwettig was.
Dit is wat het Hof toen besloot in een stemming van 7 tegen 2:
„De ‘eerlijk proces-clausule’ van het veertiende amendement op de Amerikaanse grondwet voorziet in een fundamenteel “recht op privacy” dat de vrijheid van een zwangere vrouw om haar foetus te aborteren beschermt. Dit recht is niet absoluut en moet worden afgewogen tegen het belang van de regering om de gezondheid van vrouwen en het prenatale leven te beschermen. De statuten van Texas, die het tot een misdaad maken om een abortus te bewerkstelligen, hebben dit recht geschonden.”— Meerderheidsmening Roe v. Wade (1973)
Heel simpel gezegd zou er een recht op privacy zijn wat abortus legaliseert op een landelijk niveau. Maar er staat dat het geen absoluut recht is, en dat is het belangrijkste punt. Er moest een balans worden gevonden tussen het beschermen van de gezondheid van de moeder en het ongeboren leven. Eén van de uitzonderingen die ik ook voorstelde dus. Als de moeder in levensgevaar is door de zwangerschap voort te zetten, kan abortus overwogen worden als een soort “nodig kwaad” zonder dat de rest van de abortussen nog altijd doorgaan.
Met de beslissing in de Dobbs zaak gaat dit thema terug naar de Staten en mag Texas zelf zijn abortuswetgeving bepalen, en Californië mag dat ook. In Staten zoals Texas zal het moeilijker zijn een abortus te krijgen dan in Californië, waar ze abortus juist gaan uitbreiden.
Progressieven maken abortus makkelijker
Democraten in Amerika proberen nu met man en macht abortus zo legaal mogelijk te maken, met sommige Staten die zelfs proberen tot negen maanden toe te staan. Maar ook in Nederland zijn de progressieven druk bezig met het uitbreiden en makkelijker maken van abortussen. Kijk bijvoorbeeld naar het voorstel van D66 en anderen om de bedenktermijn van vijf dagen af te schaffen, die door de Eerste Kamer is aangenomen.
Progressieven en hun activistische bondgenoten noemen abortus een recht, of scharen het onder een paar simpele termen: “gezondheidszorg voor vrouwen”, “reproductieve gezondheidszorg” en andere eufemismen. Niemand is tegen gezondheidszorg, maar dat is nou juist het punt. Conservatieven hebben in de meeste gevallen uitzonderingen op het uitbannen van abortus. Ik heb ze al eerder benoemd. Eén daarvan is wanneer het leven van de moeder in direct gevaar komt, het argument van ‘gezondheidszorg’ gaat dus niet op.
Dit is een vernieuwde aanval op het levensrecht, en eentje die conservatieven zou moeten mobiliseren om ten strijde te trekken tegen deze progressieve nachtmerries. Een kinderleven is het waard te beschermen.
De bedenktermijn zorgde ervoor dat de moeders op z’n minst nog even vijf dagen moesten overdenken of abortus voor hen wel de juiste keuze was, wat extra tijd om een weloverwogen beslissing te nemen. Een paar nachtjes ongemakkelijk slapen omdat je een beslissing gaat nemen die niet terug te draaien is. Het weghalen van je ongeboren kind. Een kind die je een hele toekomst ontneemt. Niet te vergeten dat je er als mens zelf vaak ook beter van wordt omdat je verantwoordelijkheid moet nemen voor het opgroeien van een ander mens, en omdat het leven daardoor meer betekenis krijgt omdat je nageslacht hebt.
In reactie op de uitspraak in Roe v. Wade heeft de Europese Unie een resolutie aangenomen die de uitspraak veroordeelt en de intentie uitspreekt om abortus toe te voegen als mensenrecht (!) in de EU. Denk daar eens over na: stel dat iemand vermoorden zou worden voorgesteld als nieuw mensenrecht. Hele volksstammen zouden dan opstaan tegen het toevoegen van dit recht, en terecht! Maar door alle eufemismen en indoctrinatie dat abortus een vorm van gezondheidszorg is, en de ‘baas in eigen buik’-beweging zou de opstand hierbij minimaal zijn. Maar vergis je niet: abortus is het vermoorden van een kind.
De cijfers
In Nederland werden er in 2020 ruim 31.000 abortussen uitgevoerd, en de meeste daarvan werden uitgevoerd in de leeftijdsgroep 25-30 jarigen. Het aantal abortussen onder jongeren onder 20 daalt lichtelijk maar blijft bijna 8 procent van het totaal.
Van alle abortussen die worden verzocht, wordt bij ongeveer de helft aangegeven dat financiën een grote rol spelen. Terwijl slechts 31 procent van de Nederlanders vindt dat abortus moet kunnen als de financiële middelen afwezig zijn.
Waarom is abortus fout?
Bij een abortus denkt men dat er slechts een hoopje cellen worden verwijderd, en dat het toch nog geen waarde heeft omdat het nog geen mens is. Sommigen zeggen zelfs dat het leven begint bij de eerste adem. Maar dat is de fundamentele vraag, zonder welk antwoord we geen moreel oordeel over abortus kunnen vormen: vanaf welk moment is het een leven?
Het is simpel: leven begint bij conceptie, meerdere onderzoeken laten dit zien. Alle abortussen beëindigen een leven. Zelfs al is dit leven volledig afhankelijk van de moeder. Want dat is het volgende argument: Ze kunnen niet leven zonder hulp van het lichaam van de moeder. Het probleem met dit argument is vrij simpel en bespreek ik hieronder nog kort.
Leuzen als ‘Baas In Eigen Buik’ worden constant om je oren geslingerd. Maar deze leus gaat ervan uit dat het leven dat in je baarmoeder vormt van jou is. Maar het feit dat het zich in jouw lichaam vormt maakt het nog niet jouw eigendom. Je geboren kinderen zijn tenslotte ook niet je eigendom. Het betekent enkel dat een nieuw levend wezen zich vormt in een omgeving in je eigen lichaam. Zie het eerder als iemand die met behulp van medische apparaten in leven wordt gehouden. Is het moreel juist om iemand van zo’n apparaat af te halen, als je er vrij zeker van kan zijn dat hij of zij binnen een maand of negen volledig functioneert en die machine niet meer nodig heeft? Nee, dat is het niet. En de grootste reden waarom deze vergelijking door progressieven wordt afgeschoten is omdat ze dan de controle over het narratief kwijtraken. Het narratief nu is dat abortussen levensbelangrijke gezondheidszorg is, terwijl er maar zeer weinig gevallen zijn wanneer een abortus het leven van de moeder heeft gered.
Een ander probleem wat is ontstaan in de laatste decennia is de steeds maar veranderende definities van woorden en de opkomst van eufemismen. De links-progressieve mensen die politieke correctheid nastreven zijn inmiddels opgegaan in de ‘Woke-gemeenschap’ van tegenwoordig. Wat deze progressieven zeer effectief hebben gedaan is het aanpassen van woordgebruik en woordenschat van normale mensen. Door termen als ‘gender’, ‘diversiteit’, ‘abortus’ en het ‘afbreken van een zwangerschap’ lijkt het alsof er verder geen leed aan te pas komt. Hierdoor worden conservatieven die het terecht ‘kindermoord’ noemen altijd gedemoniseerd, omdat we door de herdefiniëring van woorden buiten het Overton-venster zijn komen te staan.
De progressieven gebruiken dit soort eufemismen ook puur omdat als ze het noemen wat het is en hoe het in zijn werk gaat, mensen massaal van hen weg zouden lopen. De absurde taalveranderingen die we hebben doorgemaakt om tot dit punt te komen is angstaanjagend en doet denken aan Newspeak in 1984 (George Orwell, 1948). De partij (in dit geval de progressieven) passen de betekenissen van woorden aan, want wie de taal controleert, controleert ook de gedachten van zij die het spreken. Als bepaalde woorden uit een taal worden gehaald of worden gewijzigd in betekenis, maakt dat direct de denkruimte nauwer. Over deze ontwikkeling heeft conservatieve podcaster en deel van de Daily Wire Michael Knowles een zeer goed boek geschreven die ik ten zeerste zou aanraden: “Speechless: Controlling Words, Controlling Minds.”
Vaak zien we ook dat wanneer mensen de gruwelijkheden van abortus zien ze ineens van mening veranderen. Abortusvoorstanders hebben altijd de indruk gewekt dat het ondenkbaar is dat abortus ooit zal verdwijnen, ze tekenen het in feite als een pad zonder een weg terug. De meeste conservatieven zijn hier helaas ingestonken, ze hebben zich er maar bij neergelegd. Zij die zich er niet bij hebben neergelegd zijn wel vaak alle hoop verloren dat het tij gekeerd kan worden.
De vanzelfsprekendheid rondom abortus moet worden weggenomen. Het is geen ‘deel van het leven.’ Zodra mensen zien dat abortus geen neutraal iets is, stelt het hen voor een morele keuze. Zodra ze zien wat het daadwerkelijk inhoudt en waarom het fout is, maken ze écht niet de keuze om ermee door te gaan. Maar door de progressieve verandering van ons woordenschat en de taboes die eerst door dappere strijders moeten worden doorbroken lijkt er geen uitweg te zijn.
Abortus is in beginsel nog altijd strafbaar, het is immers opgenomen in het Wetboek van Strafrecht:
- Hij die een vrouw een behandeling geeft, terwijl hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat daardoor zwangerschap kan worden afgebroken, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaar en zes maanden of geldboete van de vierde categorie.
- Indien het feit de dood van de vrouw ten gevolge heeft, wordt gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren opgelegd of geldboete van de vierde categorie.
- Indien het feit is begaan zonder toestemming van de vrouw, wordt gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren opgelegd of geldboete van de vijfde categorie.
- Indien het feit is begaan zonder toestemming van de vrouw en tevens haar dood ten gevolge heeft, wordt gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren opgelegd of geldboete van de vijfde categorie.
- Het in het eerste lid bedoelde feit is niet strafbaar, indien de behandeling is verricht door een arts in een ziekenhuis of kliniek waarin zodanige behandeling volgens de Wet afbreking zwangerschap mag worden verricht.
art. 296 Sr
Maar in dit artikel is dus ook opgenomen dat het niet strafbaar is wanneer het volgens de ‘Wet afbreking zwangerschap’ mag worden verricht. Het probleem met die wet zit hem al in de naam. Het eufemisme ‘afbreken van een zwangerschap’ wordt gebruikt. En terwijl je feitelijk een zwangerschap afbreekt, is het wel een afleiding van het veel ergere feit dat je pleegt, namelijk het eindigen van een leven.
Wat abortus juist nog immoreler maakt is het feit dat als je niks zou doen, als je het kind simpelweg in de baarmoeder laat groeien en het geboren laat worden, er in 9 maanden een gezond kind uit komt. Deze verwachting geldt negen van de tien keer, er zijn uiteraard uitzonderingen, maar progressieven gebruiken die uitzonderingen om een punt te maken en beleid af te dwingen. Dus waarom willen de progressieven zo graag abortussen? Controle.
Wat is het alternatief?
Ik snap dat vele mensen die een abortus ondergaan dat echt niet prettig vinden en het eigenlijk niet de bedoeling zou zijn geweest. Het probleem is dat een abortus enkel ‘nodig’ kan zijn door een seksuele handeling die je zelf hebt verricht. Met de grote uitzondering van verkrachting. Door het progressieve narratief zien deze mensen geen andere optie dan een abortus, maar dat is een verkeerd beeld.
Stel dat je inderdaad niet voor het kind zou kunnen zorgen, bijvoorbeeld vanwege financiële redenen, en dat kan natuurlijk. Dan kan je het kind na de geboorte ter adoptie stellen. Je kan er ook altijd nog voor kiezen het zelf zo goed mogelijk op te voeden. Het argument dat het huidige adoptiesysteem niet naar behoren werkt is legitiem, maar enkel als argument om dat systeem te verbeteren. De inefficiëntie van het adoptiesysteem is geen argument voor het vermoorden van onschuldige babies.
Een van de belangrijkste alternatieven komt voort uit het gezegde voorkomen is beter dan genezen. Een zwangerschap kan namelijk enkel ontstaan door het hebben van geslachtsgemeenschap. Wanneer dat niet plaatsvindt, is er geen zwangerschap. Het risico op een zwangerschap is algemeen bekend bij het verrichten van de daad. Denk van tevoren goed na over de gevolgen van de daad en beslis daarna of het verstandig is hiermee door te gaan. Mocht je het risico toch moedwillig lopen, dan is het daarmee wel je eigen verantwoordelijkheid geworden. Dan kun je alsnog het kind ter adoptie stellen als het écht niet zou kunnen, maar stop met het verkondigen van ‘ongewenst’ zwanger worden. Alles komt voort uit het verrichten van ‘de daad’, met alle gevolgen van dien. En die gevolgen leren we al op de basisschool.