Een overspoeling van faux-chique meisjes van studerende leeftijd die het beste met de wereld voor schijnen te hebben waar niemand in academisch Nederland veilig voor is. Het zijn de meisjes die de deur van de Starbucks platlopen om hun vega havercappu’s te scoren. Ieder die zich ook maar binnen een halve kilometer begeeft van de binnenstad van elke studentenstad hoort het door uitgaan gekenschetste Gooische nepaccentje die al dat soort types zichzelf klaarblijkelijk aanleren. Het is de ultieme vorm van conformisme, de vintage kleding, de schijn-onverschillige houding, de vreemde voorliefde voor havermelk, liefst verwerkt in een koffieproduct verkocht voor minimaal 6 piek. Plek voor enig dissidentie is er niet, de gangbare meningen zijn door ingewijden al van veraf te ruiken. Antiracist, heel erg voor het klimaat, feministisch en als er nog andere probleempjes zijn dan moet er een Europese oplossing voor komen. Het trendmeisje, het Anne-Fleurtje, is moeilijk te onderscheiden van haar lotgenoten. Vreemde afkortingen, lawa’s, esma’s, maken ook deel uit van het repertoire.
Er zit een paradox in dit archetype studerend meisje. We zien het typische deuggedrag, heel erg goed voor het klimaat, een beetje Anne-Fleur gaat nog wel eens richting een klimaatmars of twee. Ook laat ze “koemelk” links liggen en drinkt ze liever een duur pretentieus koffiedrankje met een plant-based melkvervanger. De reden van alle onheil zit hem in het kapitalistische systeem waar iedereen ter wereld onder gebukt gaat. Wat Anne-Fleur doet om zich hiertegen te verzetten? Vliegen doet ze nog wel, hoe moet je anders naar Ibiza? Goed, daar schaamt ze zich wel een beetje voor, maar de overheid moet gewoon een vliegtaks invoeren zodat iedereen die vliegt een eerlijke prijs moeten betalen. Papa kan dat in ieder geval toch wel betalen. Ook heeft ze een nieuwe iPhone met de nieuwste snufjes, de socials moeten natuurlijk wel voorzien blijven worden van kiekjes. Moeder Aarde zal het moeten doen met haar bewust zijn van het systeem, ahem, awareness of the system.
Een echte sobere levensstijl, gebaseerd op het lokale en het vertrouwde, kan nog niet echt bij haar gronden. Voedsel kopen bij boeren in de buurt, verse melk en verse eieren zal nog niet bij haar opkomen. De ideologie schrijft voor dat de totale uitbanning van vlees en ander geaard voedsel pas echt goed is voor het welzijn van onze planeet. Het beeld van hoe zo’n fabriek eruit ziet waar die sojatroep bij elkaar geperst wordt en verrijkt wordt met waslijsten aan e-nummers bespaar ik u. Dat ideologische planetair welzijnsdenken is ironisch genoeg eerder gebaseerd op een vermeerdering van consumptie dan een vermindering. Door de opruk van GroenLinks en D66 in gemeenteraden, Anne-Fleur-partijen avant la lettre, komen charmante dieselwagentjes binnensteden al lang niet meer in. Goed toch? Ze stoten immers veel uit. Maar wat legt per saldo meer druk op Moeder Aarde? Een oude diesel die al 20 jaar meegaat, of een nieuwe EV vers van de band gerold die met veel geluk de 8 jaar zal halen. Zolang Anne-Fleur die logica niet begrijpt, is het einde zoek.
Anne-Fleur is dan ook veel meer dan meisje, ze is de Zeitgeist die zich meester heeft gemaakt van studentikoos-progressieve denkers die de toekomst van ons land gaat bepalen. De geest van Anne-Fleur is in elk denkbaar aspect aanwezig in onze huidige politiek. Het gewortelde, betrouwbare maakt plaats voor het meest efficiënte massaproduct dat alle artificiële keurmerken met regenboogvlag en wimpel haalt. Bij onverwachtse uitkomsten die de efficientiedrang in de weg staat, moet de overheid als cornucopia maar even de knip trekken.
“Als vrouwen meer gaan werken is dat veel beter. De overheid moet dan kinderopvang maar even gratis maken.”
-Legendarische woorden van Anne-Fleur die mij altijd bijgebleven zijn van mijn eerste jaar Bestuurskunde
Het is te hopen dat gutmädchen Anne-Fleur haar wereldse weldoenerij eens tegen het licht houdt, om eens te zien aan wiens kant ze nu eigenlijk staat.