De reden dat de Verenigde Staten het recht om wapens te dragen koestert en de rol van overheidsbeperking
De grondwet van de Verenigde Staten ging in 1789 van kracht, enkele jaren nadat de 13 voormalig Britse koloniën zich onafhankelijk verklaarden en een unie aangingen. In de primaire vorm bestaat het document uit 7 artikelen die staatsindeling van de nieuwgeschapen VS beschrijven. Zaken zoals de wetgevende, rechtsprekende en uitvoerende macht, hoe je een president kan afzetten en wat de relatie is tussen de federale overheid en de individuele staten. Ook de mogelijkheid op het wijzigen van de grondwet is hierin vastgelegd. Met een tweederde meerderheid in zowel het Huis van Afgevaardigden (Tweede Kamer, grofweg) als de Senaat (Eerste Kamer) kan er een amendement worden gemaakt. Een amendement kan een toevoeging doen, iets saneren of een wijziging aanbrengen.
Twee jaar na de bekrachtiging van de grondwet, werden er een tiental amendementen aangenomen, die tezamen de Bill of Rights genoemd worden. De vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van religie worden hierin onderschreven, alsmede de rechten van verdachten en het recht op een eerlijk proces. Ook het individueel recht op bezit wordt erin gewaarborgd. De overheid mag niet zomaar je huis confisqueren. Het tweede amendement, het recht om wapens te dragen, is wellicht het meest controversiële amendement in de Amerikaanse grondwet.
A well regulated Militia, being necessary to the security of a free State, the right of the people to keep and bear Arms, shall not be infringed.
Second Amendment
Critici zeggen dat het recht op wapenbezit niet van deze tijd is, dat het geweld aanwakkert, en criminaliteit makkelijker maakt. Ze wijzen dan op schietpartijen in scholen en winkelcentra. Progressieve spraakmakers beweren dat zodra de tweede amendement is geschrapt, en Amerikaanse burgers niet langer het recht hebben om wapens te dragen, dat het geweld en de schietpartijen dan ten einde zullen komen. Deze mensen doen een beroep op het empathisch vermogen van de lezer. Immers, is er iets wreders voor te stellen dan een schietpartij op een school waar tientallen kinderen op brute wijze om het leven komen? Het beroep op empathie wint veel zieltjes, maar is het ook realistisch? Om de zin te begrijpen, moeten we terug naar de basis.
Wij mensen zijn niet veel meer dan eigenwijze apen, die behoeftes hebben, en als ze niet aan die behoeftes kunnen voldoen, elkaar de hersens inslaan om die behoeftes goedschiks of kwaadschiks te bemachtigen. Zoals Thomas Hobbes in zijn boek Le Cive schreef, zou de mens zich in een hypothetische situatie zonder wetstelsel in een “Bellum omnium contra omnes” verkeren, een oorlog van allen tegen allen. Deze strijd van allen tegen allen kan alleen worden gestopt als de mens zijn vrijheid vrijwillig zou inperken, door een sociaal contract aan te gaan met een heerser. De facto zou hierdoor een staat vormen, waardoor een soeverein individu een deel van zijn vrijheid inlevert voor een stuk zekerheid. Volgens John Locke had de staat enkel legitimiteit als deze de algemene wil van het volk representeerde. Dit principe wordt volkssoevereiniteit genoemd. Locke zag in dat een staat ook buiten het boekje kon gaan, en teveel macht in handen kon nemen. Daarom moest het volk een garantie hebben dat de staat zich nooit tegen het volk mocht keren. Hierdoor moest de overheid ook beperkt worden in haar doen en laten. Een staat zal logischer wijze altijd toegaan naar meer controle, dit is bestuurlijk voordeliger, aangezien deze dan het gedrag van de bevolking efficiënter kan bijsturen, om zo beleid, vaak vanuit een ideologische inborst, op te leggen. De traditionele grondrechten zijn constitutioneel vastgemetselde grondrechten die zich specifiek erop richten om de burger te beschermen tegenover de overheid. De Bill of Rights is een verzameling van deze belangrijke traditionele grondrechten.
Het tweede amendement, het recht op wapenbezit, is in betekenis niet veel anders dan de andere amendementen. Het is er immers op gericht om de staat op afstand te houden. Net zoals de vrijheid van meningsuiting er is om ervoor te zorgen dat de staat je nooit kan vervolgen omwille van meningen die niet in lijn liggen met het gedachtengoed van deze staat. Ten tijde dat alle staten ter wereld de teugels strakker aantrekken, is het juist belangrijk om de klassieke grondrechten te waarborgen. Het tweede amendement is wellicht het belangrijkste klassieke grondrecht. Anders dan de vrijheid van meningsuiting, wat een meer abstracte vorm van macht is, is het recht op wapenbezit een zeer fysieke vorm van macht. Dit recht is een handrem, een noodstop. Het is bedoeld om het geweldsmonopolie van de staat te doorbreken. Op het moment dat de staat zo machtig wordt dat ze tirannie gaan bedrijven over hun eigen burgers, moeten deze burgers de mogelijkheid hebben om aan de noodrem te trekken, om tegen de overheid te zeggen: “Tot hier en niet verder.” De beperkingen van het recht op wapenbezit, die veelal uit de koker van de Democratische Partij komen, moeten zodoende beschouwd worden als een directe schending van de balans op het geweld. Er van uitgaande dat überhaupt het geweldsmonopolie in balans kan zijn.
Vanuit Europees perspectief moet begrepen woorden waarom dat amendement er is. Het concept van vrij wapenbezit is iets wat in het leeuwendeel van Europa onbekend is. Toch is het cruciaal in het in lijn houden van de overheidsmacht. In mijn ogen is wapenbezit een groot onderdeel van het vrije burgerschap. Het is te hopen dat dit besef onder Europeanen ook begint te dagen.
Revolt is the right of the people
John Locke
