De LHBTI+ gemeenschap omvat een diverse groep mensen die zich identificeren als lesbisch, homo, biseksueel, transgender, intersekse of op een andere manier buiten de traditionele gender- en seksuele normen vallen. Deze gemeenschap speelt een cruciale rol in de strijd voor gelijke rechten, acceptatie en inclusiviteit. Zij vieren trots hun identiteit en cultuur, waarbij evenementen zoals Pride een krachtig symbool zijn van zichtbaarheid en solidariteit. Echter is dit niet alleen rozengeur een maneschijn.
elke categorie vertegenwoordigt unieke ervaringen en uitdagingen. Hoewel deze labels helpen om identiteit te beschrijven en gemeenschap te vormen, is het belangrijk te erkennen dat iedere persoon uniek is. Het begrijpen en respecteren van deze diversiteit is een stap naar een inclusievere samenleving, is wat wij vaak meekrijgen.
Lesbisch
Lesbische vrouwen voelen zich romantisch en/of seksueel aangetrokken tot andere vrouwen. De term benadrukt een specifieke ervaring van vrouwen binnen de LHBTI+ gemeenschap, die alles te maken heeft met seksuele oriëntatie.
Homo
Homoseksualiteit verwijst naar mannen die zich aangetrokken voelen tot andere mannen. De term “homo” wordt vaak gebruikt als overkoepelende term voor homoseksualiteit, maar specifiek beschrijft het mannen die een seksuele en/of romantische voorkeur hebben voor andere mannen.
Biseksueel
Biseksuele mensen voelen zich aangetrokken tot meer dan één gender. Deze aantrekking kan variëren van persoon tot persoon en wordt vaak verkeerd begrepen of gezien als een “overgangsfase.” Biseksualiteit benadrukt de fluïditeit van aantrekkingskracht en biedt ruimte voor mensen die zich niet uitsluitend aangetrokken voelen tot mannen of vrouwen.
Transgender
Transgender mensen identificeren zich niet met het geslacht dat hen bij geboorte is toegewezen. Dit kan betekenen dat iemand zich man, vrouw, beide, geen van beide of ergens anders op het gendercontinuüm voelt. Het begrip “transgender” omvat een breed scala aan ervaringen, waaronder transmannen, transvrouwen en niet-binaire personen.
Intersekse
Intersekse personen worden geboren met fysieke geslachtskenmerken (zoals genitaliën, chromosomen of hormonen) die niet exclusief in de categorieën “man” of “vrouw” passen. Dit kan bijvoorbeeld variaties in chromosomen, hormonale niveaus of geslachtsorganen omvatten.
Waar ligt dan de grens?
Dichterbij dan België. Wij zien zowel binnen als buiten Nederland de evolutie van de Woke gemeenschap waarin denkbeelden worden verspreid. Jarenlang zien wij deze ontwikkeling toenemen. Stap voor stap, beetje bij beetje, krijgen wij er meer mee te maken, zonder dat wij het door hebben.
De LHBTIQ+ vermeerdering bevat niet alleen homo’s, lesbiennes, biseksuele, transseksuele, en intersekse mensen. De LHBTI bevat nog velen andere identiteiten in de kring waaronder non-binaire, en aseksuele. Om de zoveel tijd komt er weer eens een letter bij. Het was ooit LHBT, toen werd het LHBTI, toen werd het LHBTIQ, toen kwam de plus erbij. Elke keer wanneer de laatst toegevoegde letter acceptatie heeft gewonnen van de samenleving, komt de volgende letter om de hoek kijken. En wanneer mensen het niet eens zijn met de richting waar het op gaat, komen de fobieën als verwijt uit de kast.
In wat voor land leven we wanneer kritiek op een ontwikkeling ervoor zorgt dat bedreigingen en uitsluiting volgt. Een ander interessant aspect hiervan. De alfabetgemeenschap zegt dat zij strijden voor de acceptatie en tolerantie van de eigen groep, maar zijn dan intolerant richting zij die ook maar het kleinste beetje kritiek hebben. ‘One rule for thee, but not for me’ lijkt de regel te zijn. Wij dienen tolerant te zijn jegens hen, maar zij hoeven niet tolerant te zijn jegens ons.
Waar ligt het gevaar?
Nu lijkt het dat deze gemeenschap ook begint uit te werken bij kinderen. Echter zijn de meningen daar over verdeeld. Ruim een jaar geleden nam D66 fractievoorzitter Rob Jetten deze radicaal-linkse gedachten als verdediging naar Thierry Baudet die bepleit dat het veranderen van geslacht onacceptabel is voor kinderen jonger dan 18 jaar.
Het is onbegrijpelijk dat er mensen zijn die hierachter staan. En zijn tegen onze kritiek waarmee gezegd wordt dat wij de vrijheid van de kinderen ontfutselen. Dit lijkt te neigen naar propaganda naar kinderen over onderwerpen waar zij kwetsbaar voor zijn, en niet van op de hoogte zijn.
Het verspreiden van informatie is slechts stap 1, maar dit kan gevaren opleveren in de praktijk. Wanneer kinderen te maken gaan krijgen met transities naar andere identiteiten, dan kan dat in sommige gevallen betekenen dat zij daarbij een levensbepalend besluit moeten nemen. Dit gaat om een besluit dat je niet meer terug kan draaien. Dit gaat om een besluit buiten de kundigheid van kinderen, namelijk om je lichaam te veranderen met de hulp van hormoonmedicatie en operaties.
Grondwet
Een ander deel van het gevaar is politiek. Wanneer het Woke-gedachtengoed rondom gender en LHBTIQ+ doordringt tot de landelijke politiek, is er sprake van een verkeerde werkelijkheid. Zo hebben D66, GroenLinks en PvdA (toen nog los van elkaar) een grondwetswijziging voorgesteld waardoor in het discriminatieverbod (art. 1 GW) de kenmerken ‘handicap’ en ‘seksuele gerichtheid’ worden toegevoegd als gronden. Dit voorstel is door beide Kamers aangenomen en is nu deel geworden van artikel 1.
„Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht, handicap, seksuele gerichtheid of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.” — Artikel 1, Grondwet voor het Koninkrijk der Nederlanden
Los van het feit dat deze twee gronden slecht zijn voor de Nederlandse cultuur, hoefden ze niet eens toegevoegd te worden. Het laatste bestanddeel van dit artikel stelt namelijk “of op welke grond dan ook.” De gronden die ervoor worden genoemd zijn praktisch gezien voorbeelden van mogelijke discriminatiegronden. Deze zijn uitgelicht om een punt te maken. Door hier ‘seksuele gerichtheid’ aan toe te voegen wijzigt er niets in de toepassing van dit artikel. Het verandert enkel de perceptie. Door dit toe te voegen wordt er specifiek onderscheid (gediscrimineerd) gemaakt tussen alle onbenoemde gronden, zoals financiële situatie, en de benoemde gronden. De gronden die in de Grondwet staan worden door de wetgever gezien als de meest voorkomende vormen.
Symboolpolitiek en normalisering
Deze Grondwetswijziging is enkel en alleen maar symboolpolitiek. Het is een symbool van D66, GroenLinks-PvdA en de ondersteunende partijen: VVD, CDA, SP, ChristenUnie, PvdD, 50Plus, Fractie-Otten en de OSF (Onafhankelijke Senaatsfractie). Hiermee zeggen zij: kijk, wij zijn hier voor iedereen, wij zijn hier ook specifiek voor de LHBTIQ+ gemeenschap. Hulde aan de tegenstemmende partijen: SGP, PVV, FVD en JA21. BBB was nog geen lid van de Senaat. Het is ook niet voor niets dat de voorzitter van het COC er enorm positief over was. COC is een belangenorganisatie voor de LHBTIQ+ gemeenschap.
„Een historische overwinning voor de regenbooggemeenschap. Eindelijk worden LHBTI-rechten trots genoemd in artikel 1 en niet meer weggemoffeld.” — Astrid Oosenbrug, COC-voorzitter
Dit illustreert perfect dat de regenbooggemeenschap het ook daadwerkelijk heeft opgevat als een specifieke erkenning van henzelf. Elke stap van erkenning en acceptatie wordt altijd opgevolgd door een nieuwe stap en nieuwe strijd. Eerst was het gelijke rechten met het ‘homohuwelijk’, toen moesten transgenders geaccepteerd worden en toen moesten alle letters van LHBTIQ+ worden geaccepteerd. Maar de acceptatie was niet genoeg. Ook moesten ze worden genormaliseerd. En iedereen die het niet normaal vindt wordt direct bekogeld met beschuldigingen van transfobie, homofobie of andere mogelijke fobieën en -ismes. Daar ligt ook een gevaar, dit zorgt voor vergaande polarisatie.
Transitiespijt
Op dit moment heeft ongeveer 1 op de 100 transgenders te kampen met transitiespijt. Dat lijkt relatief laag, maar de cijfers kunnen behoorlijk hoog oplopen. Volgens GenderGP is gebleken dat ruim 413 miljoen mensen in de wereld transgender zijn, wat dus betekent dat ruim 4 miljoen mensen kampen met transitiespijt. Dat is bijna een kwart van Nederland. Moeten wij dan stimuleren dat mensen zichzelf ombouwen, wanneer we weten dat een groot gedeelte van deze mensen hiervan spijt gaat krijgen? Het is wel onomkeerbaar. Detransitie klinkt alsof je teruggaat naar de originele staat, echter is niets minder waar. De hormoonschade is al geleden, en volledig terug naar de staat voor de transitie zal nooit meer kunnen. De schade is al geleden.
Tot slot
Kortom, laten wij er vooral voor zorgen dat kinderen kunnen doen waar zij wel behoefte aan hebben, en dat ze besluiten nemen op gevorderde leeftijd. De vrijheid van kinderen is belangrijk, maar de toekomst van de kinderen is nog velen malen belangrijker. Kinderen zijn niet vrij om te werken, contracten te sluiten, zij zijn juridisch gezien handelingsonbekwaam. Er zijn simpelweg dingen die zij niet mogen. Ze mogen niet roken of drinken of grote aankopen doen. Waarom zouden ze dan wél mogen beslissen of ze hun geslachtsdeel kwijt willen raken? Bescherm de kinderen, stop deze gekte.